يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم

سیزن و قرقره وردارُم و شو وا نَمِ دلپُرِ سَوز مُهره و منگوله کُنم چوغاتهنِشتِ خارانه دِرارُم زِ مِن تنگه ی پاتپَل و پَهرو بزنُم پیرن و پا زاراتهچَمدونی ز کویت وِرده دوام ایدُمِتِستا بِتَمنی زِ مِنِس جووه و شولاراتهمَشک اَو یارم و وا گَرتِه اِشورُم سَرِتهوِ نِخونام اپِلِغنم شش و گنداراتهتیخِ نو یارُم و خُو ریشِتِه از تَه اِزَنُموِ نوک شونه کِرِنجی اِکُنُم زلفاتهنوک سبیلاته زنُم تا نرِه مِن پاله ی دووا نِمک پاک اکُنم زردی دِندوناتهاَر بخَوسی سرُم اینُم به سرِ زونیِ راسپَرِِ دار ایکَنُم و باد اِزَنُم گرماتهچُرت اگر بُردِته نَهلُم بکنه وَشخِه کسیپَشخه نَهلُم بخوره قند کَدِ لوواتهسیت دوتا برزیَری خونُم و شَوخی و بَلالخَو که بُردِت ز حنا رَشت اکُنم پنگاتهآسیو اَر که نبو گِی خوم و خوت گِرده خوریمخَرُمه یارم و خوم بار اکُنم باراتهایچو موسی ز پس بَرد چرَگنی چوپون؟دَمِ دونِت بِنِه و گالِه مَزَن کُرفاتهجِند به نُفتِت بزنه رَبٌه ستایش نکُنیمر خدا فِرک اکُنی تاتِته یا وازاتهکه چونو هر چه ز زونِت ادرا بِس اگوییهفت پشت پدرت لایق لیچاراتهچُو بِتَمنُم مِنِه دونِت که ز پشتت بدراحیف و صد حیف که دا زینه گَپم خورزاتهمر خدا چی تونه که جومه و تُمبون کنه پاشِش و گَندار فقط مِن سَر و مِینا داتهمَر نخوندی به قرونا که خدا جور تَشِه؟سی چه لر دشمن درس وقلم و ساواته؟اَر خدا مثل مو حرفای لران ای فهمیشَو تَش اینا همه ی طایفه و ایلاتهحرف مُفت اَر بزنی بزگَلِتِه گرگ اِخورهتوبه کن زیتَر اگرنه ته جَندَم جاتهآبرو هر چه لره بُردیِه تِی حضرت حققُلف کن زونِتِه زیتر که کِلیتِس ناتهشون کوه گرزه به گل کفت و وریستا سر پالیوه ووبید و گِریوِست و اگو هیهاتهاَقِه س دِرد و دو تا چاسِه پتی كِرد و گُرودبه کُه و دار و گَر و بر يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...ادامه مطلب

داد درویشی از سر تمهید

داد درویشی از سر تمهید

سرقلیان خویش به مرید

گفت کز دوزخ ای نکو کردار

قدری آتش به روی آن بگذار

بگرفت و ببرد و باز آورد

عقد گوهر ز درج راز آورد

گفت در دوزخ هر چه گردیدم

درکات جحیم را دیدم

آتش و هیزم و ذغال نبود

اخگری بهر اشتعال نبود

هیچ کس آتشی نمی افروخت

زآتش خویش هر کسی می سوخت

روحت شاد صغیر اصفهانی

برچسب‌ها: درویش وقلیان , جهنم , صغیر اصفهانی

يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

در کتاب اسرار السلاطین از کتب خطی خزانه حضرت ابوالفضل العباس(ع) نقل است که:نادر شاه وزیری شیعه به نام میرزا مهدی خان منشی استرآبادی داشت. بعد از آنکه نادرشاه کشور هندوستان را فتح کرد وزیر شیعی خود را خواست ، وزیر از نادرشاه درخواست سفر به عتبات مقدسه در عراق را کرد. زمانی که نادر شاه خواسته وزیر را شنید آن را مسخره کرد و به استهزاء گرفت و به او گفت:شما شیعه مردگان را می پرستید، کسی که صدها سال است از این دنیا رفته است آیا می روید سر قبر او و به او سلام می کنید؟میرزا مهدی وزیر گفت:شکی در ظاهر نیست که او رحلت کرده است ولیکن آنها کارهایی می کنند که از عهده زنده برنمی آید و این مردم همیشه معجزات و کرامات آنها را می نویسند. و از دلایل این حرف یکی از کرامات پدرش مولا امیرالمومنین علی(ع) سلطان نجف است که حیوان نجس العین نزدیک به مقام پاک او نمی شود و عجیب تر اینکه خمر به نزدیک مقام پاک او نمی رسد مگر اینکه فاسد می شود و تبدیل به سرکه می گردد و خاصیت مستی اش را از دست می دهد.زمانی که نادرشاه این حرف را شنید گفت:اگر چنین باشد که شما می گویید من با تو می آیم تا این کرامت و معجزه را تماشا کنم.بعد از آن نادرشاه، به سمت عراق حرکت کرد وقتی به نزدیک حرم امیرالمومنین علی(ع) رسید شیشه ای را که در آن خمر بود و آن را محکم بسته بود خارج کرد و دید بوی سرکه از آن متصاعد می شود پس، آن را باز کرد و طعمش را چشید و دید که به سرکه تبدیل شده است ، بعد سگی را خواست که به نزدیکی حرم مطهر امیرالمومنین(ع) وارد کند هر چه کوشید نتوانست و سگ اصرار داشت که از جایش حرکت نکند پس زنجیری به گردن او بستند و او را کشیدند تا اینکه زنجیر پاره شد و نتوانستند آن را وارد منطقه ای که محیط به حرم شریف بود وارد کنند.وقتی ناد يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...ادامه مطلب

درداخل ضريح مطهر امیر مومنان امام علی(ع)، روى ضلع جنوبى صندوقچه چوبى روى قبر و روبه‌روى صورت حضرت، نشانه‌اى به صورت يك دريچه كوچك، ميان يك صفحه فلزى به شكل محراب وجود دارد كه به نام موضع الاصبعين (جايگاه دو انگشت) شناخته مى‌شود. در ارتباط با اين جايگاه، داستان عجيبى مبنى بر وقوع كرامتى از اميرمؤمنان على (ع) نقل شده است.«مرّة بن قيس»، مرد فاجر و فاسقى بود كه اموال فراوانى داشت. روزى نزد قوم خود، سخن از پدران و اجداد و بزرگان خويش به ميان آورد. به او گفتند كه بسيارى از آنان به دست على بن ابى‌طالب (ع) كشته شدند. او از مدفن على (ع) پرسيد و پاسخ دادند كه در نجف است. او با لشكرى دو هزار نفره، به نجف حمله كرد و اهالى آنجا، از شهر دفاع كردند و ميانشان جنگ درگرفت. پس از شش روز، بخشى از حصار نجف، تخريب شد و متجاوزان، وارد شهر شدند. «مرّه»، وارد حرم مطهر شد و خطاب به امام (ع) گفت: «تو پدران و اجداد من را به قتل رساندى!». خواست نبش قبر كند كه از ضريح مطهر، دو انگشت شبيه شمشير ذوالفقار، خارج شد و او را به دو نيم كرد و دو نيمه بدن او، به دو سنگ سياه‌رنگ تبديل شد. اين سنگ‌ها را بيرون دروازه نجف انداختند و هركس كه به زيارت بارگاه اميرمؤمنان (ع) مى‌آمد، با پايش به اين سنگ‌ها لگد مى‌زد و چهارپايان روى آن بول مى‌كردند. تا اينكه روزى انسان جاهلى، آنها را به مسجد كوفه برد تا از طريق آن، كسب روزى كند و هركس بخواهد آن را ببيند، از او مبلغى بگيرد و به مرور زمان، سنگ از بين رفتشعرای عرب و عجم پس از این واقعه اشعاری سرودند:شاهی که به ضربت دو انگشتچون مره قیس کافری کشت‏هدیه به روح مطهر سلطان نجف صلواتبرچسب‌ها: موضع الاصبعین , مره ابن قیس , شهنشاه نجف يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...ادامه مطلب

ای عاشقــان ای عاشقـان پیمانه را گم کرده امدرکنج ویران مــــانده ام ، خمخــــانه را گم کرده امهم در پی بالائیــــان ، هم من اسیــر خاکیانهم در پی همخــــانه ام ،هم خــانه را گم کرده امآهـــــم چو برافلاک شد اشکــــم روان بر خاک شدآخـــــر از اینجا نیستم ، کاشـــــانه را گم کرده امدرقالب این خاکیان عمری است سرگردان شدمچون جان اسیرحبس شد ، جانانه را گم کرده ام از حبس دنیا خسته ام چون مرغکی پر بسته امجانم از این تن سیر شد ، سامانه را گم کرده امدر خواب دیدم بیـــدلی صد عاقل اندر پی روانمی خواند با خود این غزل ، دیوانه را گم کرده امگـــر طالب راهی بیــــا ، ور در پـی آهی برواین گفت و با خودمی سرود، پروانه راگم کرده ام مولوی.............................................................منظورمولوی از خمخانه چیست؟ يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...ادامه مطلب

خدا پرسد ز ما فردا که بهر ما چه آوردی؟به جز بار گنه با خود تو از دنیا چه آوردی؟به دنیا سال ها خوردی و نوشیدی و پوشیدیبرای قدردانی، هدیه بهر ما چه آوردی؟تو را دادیم عقل و منطق و نیروی انسانیتو در آنجا گرفتی کام دل، اینجا چه آوردی؟تو بی پروا ندانستی، پس از امروز فردایی استشد امروز تو فردا و تو بی پروا چه آوردی؟بسی داد و ستد کردی تو در بازار آشفتهدر این بازار وانفسا بگو، کالا چه آوردی؟فرستادیم بهر راهنمایی تو پیغمبراز آنچه گفت با تو، در صف عقبی چه آوردی؟به تو گفتم بهشتم، اهل تقوا را بود پاداشمن آن پاداش آوردم، تو از تقوا چه آوردی؟به قرآن نقش کردم، بهرت آیات جهنم رابگو بهر نجات خود ز نار ما چه آوردی؟در این جا هر کسی دارد شفیعی نزد ما برگوتو از بهر شفاعت در بر مولا چه آوردی؟ملاک بندگی ما بود ترک هوای نفسبگو ای بوالهوس از درک این معنا چه آوردی؟من ژولیده می گویم به نص آیه قرآنخدا پرسد ز ما فردا، که بهر ما چه آوردی؟ژولیده نیشابوریبرچسب‌ها: پرسش خدا ازما يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...ادامه مطلب

بهار عمر می گردد خزان اهسته'>اهسته اهستهبه مقصد می رسد این کاروان اهسته اهستهاز این بالا نشینی مناز ای سرو که چرخ دونکشد از زیر پایت نردبان اهسته اهستهبه زیبایی مناز ای گل که در این گل ستانبسی پرورد و چید این باغبان اهسته اهستهفریب خوان الوان جهان هرگز مخور جاناکه مهمان کش بُود این میزبان اهسته اهستهکتاب زندگی افسانه ای بود امابه پایان می رسد هر داستان اهسته اهستهتوانایی و برنایی نماند دوستان هرگزشود پیر عاقبت هر نوجوان آهسته آهستهزدست آه مظلومان بترس ای صاحب قدرترسد این ناله ها بر آسمان آهسته آهستهمن ژولیده می گویم به نص آیه قرآنبهار عمر می گردد خزان آهسته آهستهژولیده نیشابوری يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...ادامه مطلب

سرم خاک کف پای حسین استدلم مجنون و شیدای حسین استبُوَد پرونده ام چون برگ گل پاکدر این پرونده امضای حسین استبهشت ارزانیه خوبانِ عالمبهشت من تماشای حسین استبه وقت مرگ چشمم را نبندیدکه چشم من به سیمای حسین استدر این عالم تمنایی ندارمتمنایم تمنای حسین استچراغ از بهر قبر من نیاریدچراغم روی زیبای حسین استخوش آن صورت که در فردای محشبر آن نقش کف پای حسین استاز آن با گریه دائم خو گرفتمکه اشکم دُرِِّ دریای حسین استنترسانیدم از روز قیامتقیامت، قد و بالای حسین استدلی جای خدا باشد که آن دلپر از نور تجلای حسین استبه بازار عمل فردای محشرهمه هستم تولی حسین استحاج غلام رضا سازگار يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...ادامه مطلب

حداوند متعال درقرآن کریم پنج صفت از اوصاف عالى و انسانى براى متقین ذکر نموده است:1ـ آنـهـا در هـمـه حـال انـفـاق مى کنند چه موقعى که در راحتى و وسعتند و چه زمانى که در پریشانى و محرومیتند:«الذین ینفقون فى السراء والضراء؛کسانی که در راحت و رنج انفاق می کنند» (آل عمران/ 134).جالب توجه این که در اینجا نخستین صفت برجسته پرهیزکاران انفاق ذکر شده، زیرا این آیات نقطه مقابل صفاتى را که درباره رباخواران و استثمارگران در آیات قبل ذکر شد، بیان مى کند. به علاوه گذشت از مال و ثروت آن هم در حال خوشى و تنگدستى روشنترین نشانه مقام تقواست.2ـ آنها بر خشم خود مسلطند:«والکاظمین الغیظ؛و خشم خود را فرو می خورند» (آل عمران/ 134).3ـ آنها از خطاى مردم مى گذرند:«والعافین عن الناس؛و از مردم در می گذرند» (آل عمران/ 134).فـرو بـردن خـشم بسیار خوب است، اما به تنهایى کافى نیست؛ زیرا ممکن است کینه و عداوت را از قـلـب انـسـان ریشه کن نکند. در این حال براى پایان دادن به حالت عداوت باید کظم غیظ با عفو و بخشش توام گردد.4ـ آنها نیکوکارند و خداوند نیکوکاران را دوست دارد:«و الله یحب المحسنین؛و خداوند نیکوکاران را دوست دارد» (آل عمران/ 134).در اینجا اشاره به مرحله عالی تر از عفو شده که انسان با نیکى کردن در برابر بدى آنجا که شایسته است ریشه دشمنى را در دل طرف بسوزاند و قلب او را نسبت به خویش مهربان گرداند.5- و آنـها که وقتى مرتکب عمل زشتى شوند یا به خود ستم کنند به یاد خدا مـى افتند و براى گناهان خود طلب آمرزش مى کنند:«والذین اذا فعلوا فاحشة او ظلموا انفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم؛و کسانی که چون کار زشتی کردند یا بر خود ستم نمودند خدا را یاد می کنند و برای گناهان خویش آمرزش می طلبند» (آل عمران/ 135).از آیه فوق يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...ادامه مطلب

هر چند همه ادیان الهی مقام ارزشمندی برای مادر قایلند و به او احترام می گذارند، ولی اسلام بیش از دیگر مکاتب به این مسئله توجه نموده و به مادر عظمت بخشیده است. حقوقی را که اسلام برای مادران مشخص کرده، بسیار فراتر از حقوقی است که برای دیگران حتی پدر قایل شده است؛ چرا که مادر مربی انسان و در حقیقت پرورش دهنده جامعه است و اوست که می تواند فرد و جامعه را به سعادت برساند و یا به شقاوت و بدبختی بکشاند.پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در تبیین مقام مادر می فرماید: الجنّةُ تحتَ اقدامِ الامّهات؛ بهشت زیر پاهای مادران است.» این حدیث حاکی از این است که بدون رضایت مادر نمی توان به بهشت و نعمت های بهشتی دست یافت. اگر کسی بخواهد به درجات عالیه جنّت و رضوان نایل گردد، باید به مادر احترام بگذارد و به او خدمت کند. این همه ارج نهادن به مقام مادر شاید به خاطر زحماتی است که مادر متحمل می شود. تحمل رنج و زحمت دوره بارداری و کودکی و تأمین نیازهای جسمی و روحی فرزند از مشکلات طاقت فرسایی است که مادر می تواند بپذیرد. طبیعی است که خداوند در قبال صبر و بردباری مادر، اجر و مزد بی پایان به او عنایت می کند. قرآن کریم به رنج و زحمت مادر اشاره کرده می فرماید: «حملته امّه کرها و وضعته کرها و حمله و فصاله ثلایون شهرا»؛ «مادرش او را با ناراحتی حمل می کند و با ناراحتی بر زمین می گذارد و مدت حمل و از شیر باز گرفتنش سی روز است.» به قول معروف هر که بامش بیش، برفش بیش تر. مادر نسبت به تربیت فرزند مشکلات زیادی را متحمل می شود و طبعا پاداش زیادتری را نیز مستحق می گردد.و علی المولود له رزقهنّ و کسوتهنّ بالمعروف[1]و بر آن كس كه فرزند براى او متولد شده [پدر]، لازم است خوراك و پوشاك مادر را به طور شايسته بپردازد.نکته ها و يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...ادامه مطلب